در این مطلب قصد داریم به بیوگرافی یکی از معروف ترین معماران ایرانی بپردازیم و شمارو با خانم یاسمن اسماعیلی و آثار ایشان آشنا کنیم. در ادامه با ما همراه باشید.
بیوگرافی معمار ایرانی یاسمن اسماعیلی
یاسمن اسماعیلی معمار متولد تهران و ساکن بوستونی که در پروژه های مختلف هویت گرا در سراسر جهان از افغانستان تا نیجر شرکت کرده است.
همراه آرل نگاهی کوتاه به رزومه یاسمن اسماعیلی می اندازیم :
لزوما نمی توان حدس زد که یاسمن اسماعیلی به عنوان یک معمار کار می کند برای او عنوان دیپلمات یا متخصص مداخله در بحران واقع بینانه تر بنظر می رسد.
طی چندین سال گذشته، اسماعیلی در سه پروژه قابل توجه یکی در افغانستان و دو تا در نیجر شرکت داشته است که نشان می دهند او و همکارانش عمیقا درگیر جوامع محلی شده اند. او این کار را در حالی انجام داد که زمان خود را بین ایالات متحده و کشورش ایران به اشتراک می گذاشت. او میگوید : ” این یک انتخاب عمدی نیست، کار من به سادگی مبتنی بر فرصت هایی است که من با آن مواجه هستم”.
یاسمن اسماعیلی در سال 1364شمسی مصادف با 1985میلادی در تهران متولد شد. مدرک لیسانس معماری خود را از دانشگاه تهران در سال 2008 گرفت. با دریافت کمک هزینه تحصیلی کامل، تحصیلات خود را در دانشگاه آریزونای آمریکا ادامه داد و در سال 2011 فارغ التحصیل شد. پس از آن او به Arcosanti رفت و با معمار مرحوم پائولو سلری به منظور توسعه مدل های دیجیتالی برخی از ساختمان های آزمایشی جامعه کار کرد.
اسماعیلی یادآور می شود: “در آن زمان، آرمانشهر آرکوسانتی پیش از آنکه رشد اقتصادی حومه ای فونیکس را شکست دهد، شکست خورد. با این حال، وجود چنین رویکرد جسورانه ای در وسط انرژی متضاد آن بسیار چشمگیر بود “
اسماعیلی می گوید که تجربیات دست اول او در Arcosanti، با اعتقادات اخلاقی وی و شکست معاصر، تأثیر زیادی بر او گذاشت. او معتقد است که معماری و جامعه می توانند به دست هم برای ایجاد یک خیر عمومی عمل کنند. زمانی که کارشناسی ارشد معماری را در دانشگاه واشنگتن (UW) سیاتل ادامه داد. فرصتی برای عملی کردن این ایده به دست آورد.
اسماعیلی در حالی که در آنجا تحصیل کرده بود بخشی از تیمی بود که ابتدا توسط باب هال رهبری می شد و بعد از مرگ هال، الیزابت گلدن، استادیار UW و طراح مدرسه دخترانه گوهر خاتون در مزار شریف افغانستان جانشبن او شد.
1. مدرسه دخترانه گوهر خاتون در مزار شریف
پروژه گوهرخاتون توسط تیم بین المللی و بین رشته ای با همکاری جامعه محلی و مقامات در مزار، با برقراری ارتباط از راه دور، از طریق تماس های اسکایپ اداره می شد ، تا زمانی که این پروژه در سال 2015 افتتاح شد.
2. مجتمع مسکونی نایمی نیجر
قبل از اتمام پروژه گوهرخاتون، اسماعیلی پروژه بعدی خود را شروع کرد: او و سه عضو تیم طراحی از پروژه مدرسه دخترانه گوهر خاتون (الیزابت گلدن، ماریام کامارا و فیلیپ استرتر) یک پلت فرم جداگانه ای با نام united4design را راه اندازی کردند و در نایمی (پایتخت نیجر) به کار خود ادامه دادند.
ایده اولیه این پروژه توسط یکی از شرکای شرکت united4design، کامارا ، که موجب تسهیل پروژه نیز می شد، پیشنهاد داده شد. شهر با کمبود مسکن مواجه است، که یکی از دلایل آن گسترش ساختمان های سنتی کم ارتفاع است. در پاسخ nited4design یک نمونه چندبعدی را طراحی کرد که تراکم بیشتری را ارائه دهد در حالی که مطابق با نوع شناسی منطقه ای قبل از استعمار نیز باشد. آنها این تعادل را با بلوک های مدرن فشرده شده زمین (CEBs)، بتن و تکنیک های مختلف ساخت و ساز ساختند، که تنها با تغییراتی جزئی در طرح سنتی اقامتگاه نیجریه به دست آمد.
کامارا چندین بازدید از سایت را انجام داد و تیم ساختمانی را مونتاژ کرد سپس پروژه را از طریق تماس های ویدئویی و دیگر نرم افزار های مدیریت پروژه پیشرفت داد. این پروژه که نامزد نایمی 2000 است، در 2015، تقریبا همزمان با مدرسه دختران در مزار شریف، به پایان رسید.
3. مجتمع مذهبی و سکولار الحکمه
دومین پروژه در نیجر نیز با استفاده از ارتباطات راه دور و تیم ساختمانی مشابه، با کامارا و اسماعیلی پیشرو طراحی شد. روستای غربی دنداجی قصد دارد مسجد قدیمی خود را تخریب و آن را با یک مسجد جدید جایگزین کند.
کامارا و اسماعیلی با همکاری نمایندگان محلی، پیشنهاد دادند یک ساختمان جدید بنا شود اما ساختمان قدیمی را حفظ کرده و آن را به یک کتابخانه و فضای جمع آوری تبدیل کنند. با ترکیب ویژگی های سکولار و مذهبی، این پروژه یک مرکز پر جنب و جوش برای کل روستا ایجاد کرد: مردان، زنان، کودکان، مؤمنان و غیر مؤمنان به طور یکسان.
“بیت الحکمه” بغداد، “خانه حکمت” که توسط دانشمندان اسلامی در قرن نهم ساخته شده است، به عنوان یک مرجع تاریخی در این پروژه مورد استفاده قرار گرفت.
همانند دو پروژه پیش از این الحکمه نیز نتیجه تعامل شدید با جامعه بود. یک فرآیند که شامل آموزش ماسون های محلی در افزودنی های افزایش دهنده ساینده و تکنیک های محافظت در برابر فرسایش می باشد.
در سال 2018، این پروژه مدال نقره را در جایزه جهانی Holcim برای ساخت و ساز پایدار به دست آورد.
بدون دیدگاه